پولیپ های رحم ضایعاتی گوشتی هستند که به دیواره داخلی رحم چسبیده اند و به سمت داخل رحم رشد می کنند. پولیپ رحم که به عنوان پولیپ آندومتر نیز شناخته می شود، در نتیجه رشد بیش از حد سلول های پوشش داخلی رحم (اندومتر) ایجاد می شود. این پولیپ ها در 99% موارد غیر سرطانی (خوش خیم) هستند، اگرچه برخی از آنها می توانند سرطانی باشند یا به سرطان تبدیل شوند (پولیپ های پیش سرطانی). اندازه پولیپ های رحم از چند میلی متر (به اندازه یک دانه کنجد ) تا چندین سانتی متر ( اندازه یک توپ گلف یا بزرگتر) متغیر است. آنها توسط یک پایه بزرگ یا یک ساقه نازک به دیواره رحم می چسبند. ممکن است یک یا چند پولیپ رحم وجود داشته باشد. آنها معمولا در داخل رحم می مانند، اما می توانند از طریق دهانه رحم به داخل واژن وارد شوند. پولیپ های رحم در افرادی که در حال یائسگی هستند یا کاملا یائسه شده اند، بیشتر دیده می شود. اما افراد جوانتر نیز می توانند پولیپ داشته باشند.
علائم
علائم و نشانه های پولیپ رحم عبارتند از: خونریزی واژن بعد از یائسگی، خونریزی بین پریود، پریودهای مکرر و غیر قابل پیش بینی که طول و سنگینی آنها متفاوت است، پریودهای بسیار سنگین، ناباروری. برخی افراد فقط خونریزی خفیف یا لکه بینی دارند، برخی دیگر بدون علامت هستند.
علل
به نظر می رسد عوامل هورمونی در این امر نقش دارند. پولیپ های رحم به استروژن حساس هستند، به این معنی که در پاسخ به استروژن در بدن رشد می کنند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای ایجاد پولیپ رحم عبارتند از: در دوران پیش از یائسگی یا یائسه بودن، چاقی، مصرف تاموکسیفن( دارویی برای درمان سرطان سینه)، هورمون درمانی برای کاهش علائم یائسگی.
عوارض
پولیپ رحم ممکن است با ناباروری مرتبط باشد. اگر پولیپ رحم دارید و نمی توانید بچه دار شوید، برداشتن پولیپ ممکن است به شما امکان باردار شدن را بدهد، اما داده ها در این زمینه قطعی نیستند.
تشخیص
برای تشخیص پولیپ رحم می توان از آزمایش های زیر استفاده کرد:
سونوگرافی واژینال: ممکن است در سونوگرافی واژینال پولیپ به وضوح وجود داشته باشد یا ممکن است به صورت ناحیه ای از بافت آندومتر که ضخیم شده به نظر برسد. بهترین زمان برای بررسی پولیپ در سونوگرافی واژینال، روزهای اول بعد از اتمام خونریزی واژینال است.
هیستروسونوگرافی: در این روش مایع سالین از طریق یک لوله کوچک که وارد واژن و دهانه رحم شده، وارد رحم می شود. سالین رحم را منبسط می کند تا در طول سونوگرافی دید واضح تری از داخل رحم دهد.
هیستروسکوپی: به وسیله قرار دادن یک وسیله دوربین مانند نازک، انعطاف پذیر و روشن (هیستروسکوپ) از طریق واژن و دهانه رحم به داخل رحم انجام می شود. هیستروسکوپی امکان مشاهده داخل رحم را فراهم می کند.
بیوپسی آندومتر: یک کاتتر ساکشن در داخل رحم نمونه ای را برای آزمایش آزمایشگاهی جمع آوری می کند. پولیپ رحم ممکن است با بیوپسی آندومتر تایید شود، اما بیوپسی ممکن است پولیپ موجود را تشخیص ندهد.
بیشتر پولیپ های رحم خوش خیم هستند. این بدان معناست که آنها سرطانی نیستند. اما برخی تغییرات پیش سرطانی رحم که هیپرپلازی آندومتر یا سرطان رحم نامیده می شود به صورت پولیپ رحم ظاهر می شوند. نمونه بافتی از پولیپ برداشته شده برای علائم سرطان مورد بررسی قرار می گیرد.
درمان
درمان پولیپ رحم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان انتظاری: پولیپ های کوچک بدون علامت، ممکن است خود به خود برطرف شوند. درمان پولیپ های کوچک برای کسانی که در معرض خطر سرطان رحم نیستند، ضروری نیست.
دارو: برخی از داروهای هورمونی، از جمله پروژستین ها و آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین، ممکن است علائم پولیپ را کاهش دهند. اما مصرف چنین داروهایی معمولاً در بهترین حالت، یک راه حل کوتاه مدت است. علائم معمولاً پس از قطع دارو عود می کنند.
عمل جراحی برای برداشتن پولیپ: در طول عمل هیستروسکوپی، ابزارهایی که از طریق دستگاهی که برای دیدن داخل رحم استفاده می‌شود (هیستروسکوپ) قرار داده می‌شود، برداشتن پولیپ‌ها را ممکن می‌سازد. پولیپ برداشته شده احتمالا برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می شود. اگر پولیپ رحم حاوی سلول های سرطانی باشد، پزشک شما در مورد مراحل بعدی ارزیابی و درمان با شما صحبت خواهد کرد.
به ندرت، پولیپ رحم ممکن است عود کند. اگر چنین اتفاقی بیوفتد نیاز به درمان بیشتری دارند.