پره اکلامپسی که مسمومیت بارداری نیز نامیده می شود، زمانی است که زنان باردار فشار خون بالا، پروتئین در ادرار و تورم در پاها و دست های خود دارند که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. این مسئله معمولاً در اواخر بارداری اتفاق می‌افتد، اگرچه ممکن است زودتر یا بلافاصله پس از زایمان رخ دهد. پره اکلامپسی می تواند منجر به اکلامپسی شود، یک بیماری جدی که می تواند برای مادر و نوزاد خطراتی داشته باشد و در موارد نادر باعث مرگ شود. اگر پره اکلامپسی شما منجر به تشنج شود، اکلامپسی دارید. تنها راه درمان پره اکلامپسی، زایمان است. حتی پس از زایمان، علائم پره اکلامپسی می تواند 6 هفته یا بیشتر طول بکشد. شما می توانید با یادگیری علائم پره اکلامپسی و مراجعه به پزشک خود برای مراقبت های دوران بارداری به محافظت از خود کمک کنید.
علائم پره اکلامپسی
علاوه بر تورم (که ادم نیز نامیده می شود)، پروتئین در ادرار و فشار خون بیش از 140/90، علائم پره اکلامپسی عبارتند از: افزایش وزن در طی 1 یا 2 روز به دلیل افزایش زیاد مایعات بدن، درد شانه، درد شکم به خصوص در سمت راست بالا، سردردهای شدید، تغییر در رفلکس ها یا وضعیت ذهنی، حجم کم ادرار، سرگیجه، مشکل در تنفس، استفراغ و حالت تهوع شدید، تغییرات بینایی مانند تاری دید. برخی از زنان مبتلا به پره اکلامپسی هیچ علامتی ندارند، بنابراین مهم است که برای بررسی منظم فشار خون و آزمایش ادرار به پزشک مراجعه کنید. پره اکلامپسی می تواند در اوایل هفته 20 بارداری اتفاق بیفتد، اما نادر است. علائم اغلب پس از 34 هفته شروع می شود. در موارد معدودی، علائم پس از تولد، معمولاً در عرض 48 ساعت پس از زایمان ایجاد می شود. این موارد خود به خود از بین می روند.
علل پره اکلامپسی
بسیاری از متخصصان فکر می کنند پره اکلامپسی و اکلامپسی زمانی اتفاق می افتد که جفت زن آنطور که باید کار نمی کند، اما آنها دقیقا نمی دانند چرا. برخی فکر می کنند تغذیه نامناسب یا چربی زیاد بدن ممکن است در این امر نقش داشته باشد. کمبود جریان خون به رحم می تواند نقش داشته باشد. ژن ها نیز یک عامل هستند.
عوامل خطر پره اکلامپسی
مواردی که می توانند شانس ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش دهند عبارتند از:
نوجوان یا زن بالای 40 سال بودن، آفریقایی آمریکایی بودن، باردار شدن برای اولین بار، داشتن نوزادانی با فاصله کمتر از 2 سال یا بیشتر از 10 سال، بارداری با شریک جدید به جای پدر فرزندان قبلی، فشار خون بالا قبل از بارداری، سابقه پره اکلامپسی، مادر یا خواهری که مبتلا به پره اکلامپسی بوده، سابقه چاقی، چند قلویی، لقاح آزمایشگاهی، سابقه دیابت، بیماری کلیوی، لوپوس یا آرتریت روماتوئید
عوارض پره اکلامپسی
پره اکلامپسی می تواند از رسیدن خون کافی از طریق جفت به جنین شما جلوگیری کند که می تواند باعث شود نوزاد شما بسیار کوچک به دنیا بیاید. به این محدودیت رشد جنین می گویند. همچنین یکی از شایع ترین علل زایمان زودرس و عوارض ناشی از آن، از جمله ناتوانی های یادگیری، صرع، فلج مغزی، و مشکلات شنوایی و بینایی است.
پره اکلامپسی می تواند عوارض نادر اما جدی ایجاد کند که عبارتند از:
سکته، تشنج، تجمع مایع در قفسه سینه شما، نارسایی قلبی، کوری برگشت پذیر، خونریزی از کبد، خونریزی بعد از زایمان
هنگامی که پره اکلامپسی یا اکلامپسی به کبد و سلول های خونی شما آسیب می زند، می توانید به عارضه ای به نام سندرم HELLP مبتلا شوید. که مخفف:
همولیز. این زمانی است که گلبول های قرمز خون که اکسیژن را از طریق بدن شما حمل می کنند، تجزیه می شوند.
افزایش آنزیم های کبدی سطوح بالای این مواد شیمیایی در خون شما به معنای مشکلات کبدی است.
تعداد کم پلاکت ها این زمانی است که شما پلاکت کافی ندارید، بنابراین خون شما آنطور که باید لخته نمی شود.
سندرم HELLP یک اورژانس پزشکی است. اگر علائم زیر را دارید با 115 تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید: تاری دید، درد سینه یا شکم، سردرد، خستگی، ناراحتی معده یا استفراغ، تورم در صورت یا دستان شما، خونریزی از لثه یا بینی. پره اکلامپسی همچنین می تواند باعث جدا شدن ناگهانی جفت از رحم شود که به آن دکولمان می گویند. این می تواند منجر به مرده زایی شود.
تشخیص پره اکلامپسی
اگر فشار خون بالا و حداقل یکی از علائم زیر را دارید، به پره اکلامپسی مبتلا هستید:
پروتئین بیش از حد در ادرار شما، پلاکت کافی در خون شما وجود ندارد، سطوح بالای مواد شیمیایی مرتبط با کلیه در خون شما، سطوح بالای مواد شیمیایی مرتبط با کبد در خون شما، وجود مایع در ریه های شما، سردرد جدیدی که با مصرف دارو از بین نمی رود.
برای تایید تشخیص، پزشک ممکن است آزمایشاتی از جمله: آزمایش خون برای بررسی پلاکت ها و بررسی مواد شیمیایی کلیه یا کبد، آزمایش ادرار برای اندازه گیری پروتئین، سونوگرافی، تست های بدون استرس، یا بایوفیزیکال پروفایل برای مشاهده چگونگی رشد کودک شما
درمان پره اکلامپسی
تنها راه درمان پره اکلامپسی و اکلامپسی زایمان است. پزشک شما بر اساس فاصله زمانی جنین، وضعیت خوب جنین در رحم و شدت پره اکلامپسی با شما درباره زمان زایمان صحبت خواهد کرد. اگر کودک شما معمولاً در هفته 37 یا بعد از آن به خوبی رشد کرده است، ممکن است پزشک بخواهد زایمان را القاء کند یا سزارین انجام دهد. این از بدتر شدن پره اکلامپسی جلوگیری می کند. اگر جنین شما هنوز کامل نشده است، شما و پزشکتان ممکن است بتوانید پره اکلامپسی خفیف را تا زمانی که کودک شما به اندازه کافی رشد کند تا با خیال راحت به دنیا بیاید، درمان کنید. هر چه زایمان به تاریخ زایمان شما نزدیکتر باشد، برای کودک شما بهتر است.
اگر پره اکلامپسی خفیف دارید که به عنوان پره اکلامپسی بدون علائم شدید نیز شناخته می شود، پزشک ممکن است این موارد را تجویز کند: استراحت در بستر، چه در خانه یا در بیمارستان؛ بیشتر به سمت چپ خود استراحت دهید، نظارت دقیق با مانیتور ضربان قلب جنین و سونوگرافی های مکرر، داروهایی برای کاهش فشار خون، آزمایش خون و ادرار، همچنین ممکن است پزشک به شما بگوید که در بیمارستان بمانید تا بتوانند شما را از نزدیک تحت نظر بگیرند. در بیمارستان، ممکن است این اقدامات برایتان انجام شود: تجویز دارویی برای جلوگیری از تشنج و سایر مشکلات، تزریق استروئید برای کمک به رشد سریع‌تر ریه‌های کودک شما، تزریق منیزیم برای جلوگیری از تشنج های مرتبط با اکلامپسی، هیدرالازین یا سایر داروهای فشار خون
برای پره اکلامپسی شدید، پزشک ممکن است نیاز به زایمان فوری نوزاد شما داشته باشد، حتی اگر به پایان بارداری نزدیک نشده باشید. پس از آن، علائم پره اکلامپسی باید در عرض 1 تا 6 هفته از بین برود، اما ممکن است بیشتر طول بکشد.
پیشگیری از پره اکلامپسی
اگر شانس بیشتری برای ابتلا به پره اکلامپسی دارید، با پزشک خود در مورد ایجاد تغییرات در سبک زندگی که می تواند به حفظ سلامتی شما کمک کند، صحبت کنید. ممکن است لازم باشد اگر اضافه وزن دارید مقداری وزن کم کنید، سیگار نکشید، به طور منظم ورزش کنید یا فشار خون یا قند خون خود را کنترل کنید همچنین ممکن است پزشک به شما بگوید که هر روز یک آسپرین با دوز پایین مصرف کنید. اما هیچ دارو، ویتامین یا مکملی را بدون مشورت با پزشکتان مصرف نکنید.