پاچنبری

پای چنبری (که به آن تالیپس نیز گفته می شود) موردی است که نوزاد با پا یا پاهایی که به داخل و پایین می چرخند به دنیا می آید. پا چنبری به این دلیل اتفاق می افتد که تاندون آشیل (تاندون بزرگ در پشت مچ پا) خیلی کوتاه است. پای چنبری می تواند 1 یا هر دو پا را درگیر کند. برای نوزادان دردناک نیست، اما در صورت عدم درمان ممکن است دردناک شود و راه رفتن را دشوار کند. این مورد از هر 1000 نوزاد متولد شده در انگلستان، 1 نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد. هر دو پا در حدود نیمی از این نوزادان تحت تاثیر قرار می گیرند و در پسران شایع تر است.

تشخیص پا چنبری

معمولاً پزشک بلافاصله پس از تولد فقط با نگاه کردن به شکل و وضعیت پای نوزاد، پای چنبری را تشخیص می‌دهد. گاهی اوقات، پزشک ممکن است برای درک کامل شدت این مورد از تصویربرداری با اشعه ایکس استفاده کند، اما معمولاً اشعه ایکس ضروری نیست. در سونوگرافی غربالگری مرحله دوم، می توان بیشتر موارد پاچنبری را قبل از تولد به وضوح مشاهده کرد. در حالی که نمی توان قبل از تولد هیچ کاری برای حل مشکل انجام داد، اما دانستن این وضعیت ممکن است به شما فرصت دهد تا در این مورد بیشتر بدانید و با متخصصان بهداشتی مناسب مانند جراح ارتوپد اطفال و مشاور ژنتیک تماس بگیرید.

علایم پا چنبری

 قسمت بالای پا معمولاً به سمت پایین و داخل پیچ خورده است و قوس را افزایش می دهد و پاشنه را به سمت داخل می چرخاند.

ممکن است پا آنقدر به شدت چرخیده باشد که در واقع به نظر می رسد که وارونه است.

ساق یا پای آسیب دیده ممکن است کمی کوتاهتر باشد.

عضلات ساق پا در پای آسیب دیده معمولاً رشد نکرده اند.

علیرغم ظاهری که دارد، خود پاچنبری هیچ گونه ناراحتی یا دردی ایجاد نمی کند.

دلایل ایجاد پا چنبری

علت پاچنبری ناشناخته است (ایدیوپاتیک)، اما ممکن است ترکیبی از ژنتیک و محیط باشد.

جنسیت. پسران حدود دو برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به پاچنبری هستند.

سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین یا سایر فرزندانشان دچار پاچنبری شده باشند، احتمال ابتلای نوزاد نیز به آن بیشتر است. اگر کودکی با پای چنبری دارید، شانس شما برای داشتن فرزند دوم مبتلا به این عارضه حدود 1 در 35 است .اگر یکی از والدین پای چنبری داشته باشد، احتمال ابتلای کودک شما به آن حدود 1 در 30 است. اگر هر دو والدین این عارضه را داشته باشند، این احتمال به 1 در 3 افزایش می یابد. در موارد نادر، پای چنبری با شرایط جدی‌تری مانند اسپینا بیفیدا مرتبط است.

شرایط مادرزادی در برخی موارد، پای چنبری می‌تواند با سایر ناهنجاری‌های اسکلت که در بدو تولد وجود دارند (مادرزادی)، مانند اسپینا بیفیدا، نقص مادرزادی که زمانی رخ می‌دهد که ستون فقرات و نخاع به درستی رشد نمی‌کنند یا به درستی بسته نمی‌شوند، مرتبط باشد.

محیط. سیگار کشیدن در دوران بارداری می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلای نوزاد به پای پرانتزی را افزایش دهد.

کمبود مایع آمنیوتیک در دوران بارداری مقدار بسیار کم مایعی که نوزاد را در رحم احاطه کرده است ممکن است خطر ابتلا به پاچنبری را افزایش دهد.

درمان پای چنبری

درمان معمولاً در عرض 1 تا 2 هفته پس از تولد کودک شما شروع می شود. درمان اصلی که روش پونستی (Ponseti method) نامیده می شود، شامل دستکاری و کشش آرام پای کودک شما به موقعیت بهتری است. سپس در قالب گچ قرار می گیرد .این کار هر هفته به مدت 5 تا 8 هفته تکرار می شود. پس از جدا شدن آخرین گچ، اکثر نوزادان به یک عمل جزئی برای شل کردن تاندون آشیل در پشت مچ پا نیاز دارند .این کار با استفاده از بی حسی موضعی انجام می شود. این کمک می کند تا پای آنها را در موقعیت طبیعی تری رها کنند.  کودک شما باید چکمه های مخصوصی بپوشد که با میله ای به یکدیگر متصل شده اند تا از بازگشت پای چنبری جلوگیری شود. آنها باید در 3 ماه اول همیشه این کفش ها را بپوشند، سپس یک شب تا 4 یا 5 سالگی.

تقریباً تمام کودکان مبتلا به پا چنبری با موفقیت درمان می شوند. بیشتر آنها باید بتوانند در فعالیت های روزانه منظم شرکت کنند. آنها راه رفتن را در سن معمولی یاد می گیرند، از فعالیت های بدنی لذت می برند و بعد از درمان می توانند کفش های معمولی بپوشند. کودکانی که فقط یک پای آسیب دیده دارند ممکن است دچار کمی کوتاهی پا یا کوچکتر بودن پا شوند. این ممکن است به این معنی باشد که کودک شما کمی تحرک کمتری دارد و زودتر از سایر کودکان خسته می شود.

گاهی اوقات پای چنبری ممکن است عود کند، به خصوص اگر درمان دقیقاً دنبال نشود. در صورت بازگشت، ممکن است برخی از مراحل درمان نیاز به تکرار داشته باشند.https://www.nhs.uk/conditions/club-foot/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.